Okluzja
OKLUZJA to relacje pomiędzy górnym i dolnym łukiem zębowym. Nieprawidłowe kontakty pomiędzy zębami szczęki i żuchwy razem z nieprawidłowymi napięciami w mięśni, zaburzeniami w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego nazywamy CHOROBĄ OKLUZYJNĄ.
Przyczyny zaburzeń okluzji to wady zgryzu, braki w uzębieniu (nawet utrata jednego zęba przyczynia się do migracji, przechylania zębów powstają kontakty przedwczesne zaburzające prawidłowe relacje zgryzowe), nieprawidłowo wymodelowane wypełnienia i uzupełnienia protetyczne, wyrzynające się ósemki.
Objawy choroby okluzyjnej:
– nadmierne, nieadekwatne do wieku starcie zębów
– odkruszenia, złamania zębów, uzupełnień powstające w wyniku nerwowego zaciskania
– wychylone do przodu zęby, rozsunięte
– nadwrażliwość zębów
– bóle głowy związane ze wzmożonym napięciem mięśni żucia
– przerost mięśni żwaczy
– dolegliwości ze strony stawu skroniowo-żuchwowego
Leczenie zaburzeń zgryzu jest kompleksowe często interdyscyplinarne. Jego celem jest przywrócenie prawidłowych relacji w obrębie narządu żucia, likwidacja napięć mięśni. Zapewnienie prawidłowego rozłożenia sił zwarciowych na maksymalną liczbę zębów bocznych, należy zaprojektować kontakty zębów tak aby mięśnie poruszały żuchwą przy użyciu jak najmniejszej siły. Uzyskujemy to poprzez korektę nieprawidłowego zgryzu, uzupełnienie ubytków, odbudowę startych zębów.
Bardzo ważne jest rozpoznanie choroby okluzyjnej w początkowym stadium często wystarczy korekta zgryzu by powstrzymać patologiczny proces.